قصیده بعنوان نکران العشرة

صوبونی ومن نزیف اصوابهم ماظن شفیت
وماکو‌واحد منهم الهمی اشتکیت
زاعلونی وقشمرونی وعذبونی
وبملوحت دمعی بس آنه اکتفیت
مثلونی اهدوم موته وبیه چزه
وتالی بقمامه صفیت
وصرت الهم چن نذر چنی ضحیه
حقی وبهذا الشطر هم ارتضیت
استنکرونی وبسلفهم چن غریب
ومن شفت هیچی السوالف ای بچیت
ای بچیت ولبچی مو بس علیهم
صارنوحی وکل ونینی عله الویاهم ربیت
لیش یسمر من شفتنی
صحت لاهل من اجیت
وآنه جبت الوکت کله بس ادور عن سلفکم
ولااجه ابالی تگلی لاهله لامرحبا لالانسیت
شنو اشتعنی ابکلمت لالانسیت ولاهله ولامرحبا
یعنی شنهو مات بستان العشگ من اعتلیت
ولک ذوله الناس قشمه القشمروک
ورادو ادهور عشرتک من بدیت
وآنه جای وبس انصحک
والله تدهور بدونی لو مشیت
صوبونی ومن نزیف اصوابهم ماظن شفیت
《کلمات الشاعرحبیب ابو احمدعبیداوی》