《ابوذیه》

*یگلبی اشبیک گلی اشبیک مالک*
*صدیجک ولیحبک لیش مالک*
*چنت طیب لعندالخلگ مالک*
☆گلی لیش هسه اگطعت بیه☆
*************************
*تلوع الروح یاعالم شمله*
*ولاتعرف بعدشرجی شمله*
*چه طش اوبعدثاری شمله*
*تدگ وتنوح للبعدوعلیه*
**************************
اشلون اعیون منی ادموم جارین
ابچان اجورصارن علی جارین
اذا یرظون منی یخی جارین
افرح وبتسم وصفج بدیه
*************************
علی الخوان گلبی اشکثرجرهم
ابمحبه وبسیاسه اعلیک جرهم
اتمنه ایصیراخوک احذاک جرهم
والله افراگهم یصعب علیه
***************************
گلی اشبیک یاگلبی تجرجر
اشمالک جاعدابوحدک تجرجر
ابمحبتک لوردت یاخی تجرجر
اجعله اخوک یوم الموزمیه
**************************
الدهرچندوب انوحیله وناحی
ابدمابطل اونینی وناحی
اختمت لیلی فلانامن وناحی
ولاقمض جفن ساعه الیه
**************************

《هوسة ازماط کلمن یحچی اعلینه》

فرد مکتوب من الحچی لافینه

ویاوسفه ترا الغمان حاچینه

اگول ازماط نحچی وبلشعر بینه

وحذرک بلکلایف لا تلاوینه

اخوت سعده احنه ولاتعادینه

وبالک بلقوافی اترید تاذینه

نحط انکال ونعابی الیعابینه

وزیدک بیت للکلمن یخاوینه

نحطه اعگال فوگ الروس ونزینه

ابنفاه واظیج نبقی اویاه ونعینه

واذا واحد یمسه ابگطره من المای 

نقرجه ابحر دمه ابغظب ونهینه

{ لاتتمشکل تاذینه .. احنه انعابی الیاذینه..

احذر لاتوهگ بینه .} 《 بچینا الگال آنه احسن

کلمات حبیب ابو احمد عبیداوی

ابوذیه

*ابحزنی کل خلگ یاناس وسات*
*وعلی تبچی جهال وزلم وسات* 
*ابدلیلی صارخمس اجروح وسات*
☆نبت ولنذل ظل یضحک علیه☆
《کلمات حبیب ابواحمدعبیداوی》

                                                  {حشه القاری}

《ابیات ابوذیه》

*الشرجی ظیعیته اوظاع شملای*
*اوجودی سردیته بعدشملای*
*اتمنه یرجع ابهلیوم شملای*
☆اونگعدبلهنه گعده سویه☆
*********************
*علی الظعان صحت الجوک وچلای*
*عگبهم ظیعیت الشرب وچلای*
*انمردگلبی علیهم یخی وچلای*
☆اخافن یبعدوکلهم علیه☆
**********************
*انترسن حیل من الدمع ینهار*
*اوجسمی علی افراگ الاهل ینهار*
* المایسوه علی یاخلگ ینهار*
☆نهرنی اوزمخته اثرت بیه☆
***********************
*اهلنه اسباع ماواحدیردهم*
*اولطیبات قیرتهم یردهم*
*ماتنمل یخی دومن یرتهم*
☆ابین انفوس اهل قیره اوحمیه☆
************************
*اخذمکتوب منی ارجوک وصله*
*الهلی اهل المحبه دوم وصله*
*علیهم صارگلبی اثنعش وصله*
☆احبنهم یخی وگطعوبیه☆
*************************
*اخیول الاهل للعدوان وصلات*
*الفرحتی صارگلبی اثنعش وصلات*
*الربنه کبرت وذنت وصلات*
☆الله ونبی سیدالبریه☆
*************************

الدهرچندوب ینصب متام انه
وبددولت الخارم متام انه
اخوی الچنت احبه متام انه
خذاه البین منی اوفتک بیه
********************
الدهرچندوب ینصب متم انه
اوچم واحدمنهلی ماتم انه
الفرح یاصاح لسه ماتم نه
ونه حزنان دومن بلدنیه
*********************
الدمع فوگ الجفن یاخلگ یردم
اوصحت اعلی ازمان ارجوک یردم
چه شفت الشنص بلچهف یردم
جفانی اوخیب اظنونی علیه
**********************
یدهری لاتیر لحظات یردم
اودمعی علی افراگ الهل یردم
چبح وفگی الگام ابصخریردم
اتلوه ولعدویشتمت بیه
***********************
لاقوه بگتلی بعدوندای
ولاواحدسمعلی صوت وندای
احشم گمت بعلااصوت وندای
الحگوعلی یلبیکم حمیه
************************
گلی اشخربک شطاک شملاک
عفت کلشی التحبه لیش شملاک
احبابک ولتحبهم ذول شملاک
بظیعهم ولک قصبن علیه
*************************

قصیدة بعنوان 《طیف》

أکره طیف لو مرنی وطلع چذاب

وخصوصن لوأشوفن بی حبیبی وجاینی للباب

أحبنة یمرنی وبی کومت حب

وأحبه أکثر أذا مرنی وأشوفن بی کثرة أحباب

خاطر ابقی اکثر قامض اعیونی 

وبورد الربیع افرش طریجة أعتاب

بعتابی افهمه اشعملو العذال

مثل غیض الشموع ویة الهوه لوهاب

وظل محتار أذا فزیت اروحن وین افسره ابیاعباره

وحسباتی المهن واحسبلهة احساب 

وظیع اویة الدرب ما ادری یاصوب 

یحش بیه القهر بنیاب الذیاب

اصرخ وآنه صیح امشی الغضب عباس 

وحلفنه ابرسولة وجاه الکتاب

وترجاه بخوه احسین یوم الثار

یعلمنی ابطیفی اشوده وشجاب

لأن تعلومة بیهه ریحت اچفوف

اوفگس عین ابرمح وراس منصاب

وبی خیمة وگلب وحساس مگلوب

واکض شباچه واصرخ آخ یایاب

حققلی الحلم یم ربک اترجاک

لأن لوشاب عمری بعد میفید الخضاب

{کلمات حبیب ابواحمدعبیداوی }

 

قصیدة بعنوان 《صوبونی》

صوبونی ومن نزیف اصوابهم ماظن شفیت
وماکو‌واحد منهم الهمی اشتکیت
زاعلونی وقشمرونی وعذبونی
وبملوحت دمعی بس آنه اکتفیت
مثلونی اهدوم موته وبیه چزه
وتالی بقمامه صفیت
وصرت الهم چن نذر چنی ضحیه
حقی وبهذا الشطر هم ارتضیت
استنکرونی وبسلفهم چن غریب
ومن شفت هیچی السوالف ای بچیت
ای بچیت ولبچی مو بس علیهم
صارنوحی وکل ونینی عله الویاهم ربیت
لیش یسمر من شفتنی
صحت لاهل من اجیت
وآنه جبت الوکت کله بس ادور عن سلفکم
ولااجه ابالی تگلی لاهله لامرحبا لالانسیت
شنو اشتعنی ابکلمت لالانسیت ولاهله ولامرحبا
یعنی شنهو مات بستان العشگ من اعتلیت
ولک ذوله الناس قشمه القشمروک
ورادو ادهور عشرتک من بدیت
وآنه جای وبس انصحک
والله تدهور بدونی لو مشیت
صوبونی ومن نزیف اصوابهم ماظن شفیت
《کلمات الشاعرحبیب ابو احمدعبیداوی》